Κάθομαι σ'ένα υπέροχο καφέ στην δυτική παραλία της Ρόδου και λέω όχι ρε πούστη μου , δεν μπορεί να είμαστε εμείς αυτοί που καίμε ο ένας τον άλλον, δεν μπορεί να είμαστε εμείς αυτοί που χτυπιόμαστε στους δρόμους...είμαστε όμως αυτοί και καλά κάνουμε που τους φασκελώνουμε ομαδικά έξω από το κοινοβούλιο, που παρόλο το σοκ που βιώνουμε θα την βρούμε την άκρη και θα επιβιώσουμε, θα βγάλουμε στην κυκλοφορία όσα είχαμε φάει μέχρι τώρα και θα είμαστε πάλι άρχοντες.
Αν και εδώ που τα λέμε δεν θα ήταν και άσχημα η δραχμούλα μας, μια χαρά ήταν, τι μας έλειπε δηλαδη; και τα ταξιδάκια μας , και τις βολτούλες μας και όταν τα βρίσκαμε ζόρικα βαρ'αγαμε μια υποτίμηση και ερχόμαστε στα ίσια μας.Αυτό που με ανησυχεί ότι πολλοί από εμάς δεν έχουν καταλάβει ακόμα την κρισιμότητα της κατάστασης, εννοώ κάτι νεόπλουτους, φίλους και όχι μόνο που δεν αλλάζουν ρότα...όσο εύκολα τα απέκτησαν , άλλο τόσο εύκολα θα τα χάσουν..αυτοί που έχετε γερές και υγιείς βάσεις θα αντέξετε...
Ευχαριστώ τους ανθρώπους μου στην Ιρλανδία που με σκέφτεστε...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου