Τετάρτη, Σεπτεμβρίου 01, 2010

Γεια σου Νονε

Αγαπητέ θείε, Νονέ, Ανθρωπε Σταμάτη...

Ημουν σίγουρος ότι θα τον ξεγελούσες και αυτή τη φορά το θάνατο, άρκετες φορές τον είχες κοροιδέψει και τον έστειλες στον αδιάβαστο...τελικά τα κατάφερε....
Μας δίδαξες τι σημαίνει θέληση για ζωή, δίψα για ζωή, και εσωτερική δύναμη και μεγαλείο..
Είναι ίσως η πρώτη φορά που κλαίω εξωτερικά, γιατί μόνο εσύ το αξίζεις..
Αφησες πίσω σου σωστούς ανθρώπους με αξίες και ιδανικά...
Θα μαςλείψουν τα νταχτιντί σου...όπως μόνο εσύ ήξερες...
Θα σε σκεφτόμαστε εκει πάνω...

1 σχόλιο:

Ανώνυμος είπε...

Τι να πω... :(
Τα είπες όλα εσύ τόσο όμορφα.
Τώρα το είδα, φαντάσου. Βασικά, μπήκα να δω αν είχες γράψει τίποτα περί στρατού.
Πριν λίγο, που κοίμιζα τον μικρό, σκεφτόμουν ότι πέρασαν ήδη δύο μήνες και κάτι.
Για μένα ήταν ό,τι πιο γλυκό, τρυφερό και αγαπησιάρικο μπορεί να σημαίνει η λέξη "θείος". Ένας καλός θείος, ένας καλός πατέρας, παππούς, που μόνο αγάπη μας έδινε πάντα.
Θα σε σκεφτόμαστε πάντα και θα σου στέλνω τα δικά μου "τσουκαριστά" -όπως τα έλεγες- φιλάκια.
Μας λείπεις!!!

Νάντια